Hiç adil olmasada hayatı affetmeyi öğrendim
Kırıldığımda her ne kadar karşımdakini kırmaya değse bile “önemli değil” demeyi öğrendim.
Birini ne kadar düşünürsem düşüneyim ne kadar seversem seveyim yine de arkasına bakmadan gidebileceğini öğrendim.
Kandırılmasam da kandırılmayı , unutmasam da unutulmayı öğrendim
Değer sanmıştım ama “Değmezmiş” bunu da öğrendim…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yaşarken çok şey öğreniyor insan...
Tecrübe iyi bir öğretmen...
Yüreğinize sağlık tebriklerimle...
Güzel demişsiniz
şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta