Odunum Şiiri - İsmet Can

Görmeden aldım onu, bit pazarından
Saklasın ALLAH, insanların nazarından
Çevremde varken, yakışıklı Sezar'ından
Devrik ökçelerine vuruldum sanki
Odunum

Temizlikten bey haber, taşırdın kafanda bitleri
Çocukluğundan beri taşlardın, sokakta ki itleri
Nasıl kandım sana, dururken mahallenin elitleri
Boyun devrilsin, vurgun deve boyunlu
Odunum

İskeletor lakaplım, iye kemikleri sayılır
Fareden çok korkar, hemencecik bayılır
Esmer kedileri görünce, birdenbire ayılır
Ayık gezmeyen, çapak gözlü vurgun
Odunum

Ağzı kenef kokar, dayak yer pisipisine
Dayanamaz yine, sallar söver hepsine
Cömert sanır kendini, arkadaşlık hevesine
Soyulur eve gelir, katıksız salak vurgun
Odunum

Yürümeyi bilmez, ayakkabısına yan basar
Pantolonunu askıya, paçasından asar
Osuruğu geldiğinde, kendini öne kasar
İnsan yanı dinlemez, ulu orta gaz atar
Odunum

Bardağı tanımaz, çeşmeye dayanır su içer
Aralık tuvalet kapısı, gürültü yaparak sıçar
Fenerbahçe yenilince, meyhaneye kaçar
Karikatür tipli, kaldırım mühendisi
Odunum

Tek çorap giyer, onun da çıkık parmakları
Ölü gibi söbü durur, görünür kılcal damarları
Saati saatine uymaz, kaçıktır nano ayarları
Yaz sıcağında ceket, kışın beyaz giyer
Odunum

Mehmet Tektaş'dır adı, Fatmagül'den olma
Sıvasız eski bir evi var, babasından kalma
Çay ayrımı yapmaz asla, süzgecinden salma
Hayal bankasından kredi açar herkese
Odunum

Sakalı dikeni andırır, saçı benzer çalıya
Evinde püsküllü kilim, hasrettir tek halıya
Şans oyunu gününe dek, hayal kurar yalıya
Yalın ayak, ayakta durur, borç içinde yüzer
Odunum

Günlük işte ağaç keser, dikili bir ağacı yoktur
Yalandan duvar örer, doğruya karnı toktur
Karısı çalışmaz ise, hayatıysa bom boktur
Kestiği odunları kadar değeri yoktur
Odunum