Kapımı sakın çalma.
Orası çok uzak.
Açamam inan bana.
Çok eskiden açabildiğim de olmuştu birkaç kez.
O zamanlar gençtim ama.
Koca bir ırmak geçti aramızdan oysa.
Kaç güneşler,kaç güneşler sorma...
Hem madem açacaktım,niye kapattım birden?
Eğer istersen kapının arkasından da konuşabiliriz...
O zamanlar çiçektim.
Tozlu yapraklarımı silkelerim şimdi ancak,
Her mevsim,taze gülüşler görünce.
Bir yağmur beklerim yine de.
Yıllar var,beklerim gelmez.
Severiz kardeşlerimizi,
Kucaklarız kendimizi.
(İstanbul)
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
