Ne zaman kaçmak istesem bir sahil kenarında buluyorum kendimi.
Dalgaları seyir halinde yosun kokusunu içime çekerken.
Ne zaman kaçmak istesem bu şehirden, bu şehrin iki yüzlü insanlarından sahil kenarına atarım kendimi.
O sonsuz mavinin derinliklerine daldırıp gözlerimi kulak kabartırım sessizliğe.
Sonsuzluğa batırıp ellerimi hiç tatmadığım, hiç görmediğim, hiç bilmediğim mutluluğa dokunmaya çalışırım.
Ne zaman kaçmak istesem bu şehrin kuru gürültüsünden o sahil kenarında bulurum kendimi.
Dalgaların kıyıya dokunuşuna sanki ilk defa tanıklık ediyormuşum gibi büyütürüm gözlerimi.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta