Yoğrulmuş bir kere, Allah aşkıyla özüm,
Her güzel eserini, görüyor gönül gözüm.
Kâinat secde etmiş, yarattığı insana,
Şeytan burun kıvırmış, secde etmem ben asla.
İmanı zayıf kullar, onun esiri olmuş,
Allah'ı zikredenin, kalbi nur ile dolmuş.
Anadan bile dosttur, bize en sadık yardır,
İyi kötü yaptığın, sadece sana kardır.
Cennetine girmeyi, eğer düşünüyorsan,
Olmayı dene artık, insan gibi bir insan.
Hacı Bektaş Mevlana, Yunus Emre'yi dinle,
Başa çıkmayı öğren, kendi öz nefsin ile.
Yaptığın iyiliği, hiç hatırlama unut,
Duyduğuna inanma, delil olmadan somut.
Mezhepleri ayırıp, hele adam kayırıp,
Kullara eşitsizlik, hem çok günah hem ayıp…
Faydası olmayacak, hiç kimsenin kimseye,
Yalvarmalar hep boşa, o saat geldiğinde.
Kayıt Tarihi : 7.3.2010 11:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)