O günler O Bahar Şiiri - Ömer Tural

O Günler, O Bahar
Bahar gelince açar Bayraklı Güzel Tepe'nin yükseklerinde,
Öksüz oğlan çiçekler, mor navruzlar, sarı çiğdemler,
Ve o beyaz incelikle kardelenler.
Eteklerinde koyunlar, kuzular otlaşır,
Her çiçeğin üzerinde dans eden arılar.
Bir hayat türküsüydü o, neşe ve bereket dolu.

Düzlüklere ümitle bakan Karagöl köylüleri.
O günler, o emek, o ter, o sabır...
Kimi kara sabanla, kimi pulukla çift sürerdi.
Kim öküz koşar, kimisi at, kimiyse eşek.
Hepsi toprağa karışan birer alın teridir.

Tırpanla bir başka olurdu ekin biçmek,
Anadutla deste yapmak, bir el birliğidir.
Kalan sapları toplardık tırmıkla, hey gidi günler hey!
En keyif verici, o sap yığınının dibinde,
Tahta fıçıdan gelen çam kokulu soğuk su.
O yorgunluğun ilacı, o içten gülümsemeydi.

İşler bu kadarıyla bitmezdi, hayat dönerdi durmadan.
Dağlarda ağıllar vardı, köye inen koyun sürüsü.
Kırkım zamanı, koyunların yünleri kırkılırdı kırkımla,
Yünler ki, kışa hazırlanmış birer sıcak yorgandı.

Genç ihtiyar, kadınlar Kölene gider, davar sağardı.
Dolar taşardı barkaçlar, doğal, güzelim sütle.
İkindi vakti Çoban Çeltek, sürerdi davarı,
Kırmızı Enişte'den, Pur'dan, Çepmi'ye doğru.
Akşamın kızıllığında ulaşırdı sürü,
Yayla evlerinde, ağılların huzuruna.

Ve o güven, o sadık dost: Çoban köpeği,
Hep öndeydi, bir güvendi hem çobana hem de sürüye.
O günlerde, her işin bir meşakkati,
Ama her meşakkatin de bir dostluğu vardı.

Duyguların şairi Ömer TURAL

Moderatöre Bildir 151.135.146.13 (?)