Ey fâni sevgili!
Derdi dermân olan marazdır hâlim,
Çiledir hazlarım o günden beri;
Tabîbler çâresiz, acıdır yârim,
Yaramı tuzlarım o günden beri..
Sanma sakın bir ân olsun sönerim,
Bin kez kovsan bile yine dönerim,
Allah için dinle: 'Etme! ' önerim,
Küskündür sazlarım o günden beri..
Hatam fâni sana bil bel bağlamak,
Cezâm böyle deli çaylar ağlamak,
Başımı dağ taşa vurup çağlamak,
Sel olmuş gözlerim o günden beri..
Gönül şaşmış seni yâridir sandı,
Elest Meclisi'nden zirâ dayandı,
Firâka düştü de ancak uyandı,
Figândır sözlerim o günden beri..
Aşk deyip de geçme Elest'e imdir,
Neye gönül versen sevdiğin kimdir?
Mecâzi mahbûb mu, sâdece simdir,
Solgundur yüzlerim o günden beri..
Tutuldum seninle gerçek didâra,
Dönmezdi yoksa bu dilim ikrâra,
Peşin sıra sürdün ne çok diyâra,
Tutmuyor dizlerim o günden beri..
Şekvâ edilir mi, ne mümkün sana?
Izdırâp versen de lezzettir câna,
Bendeki O 'Ben'i gösterdin bana,
Âşikar gizlerim o günden beri..
Bülbülüm gülümsün ötemem gayrı,
Sensiz Adem kulun olur mu hayrı?
Sevmiş gönlüm lâkin yârinden ayrı,
Yolunu düzlerim o günden beri...
Kayıt Tarihi : 22.6.2016 07:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!