O Gece Susturdun Beni Şiiri - Serpil Koçar

O Gece Susturdun Beni

Sana geldiğim o gece,
O yoldan ağlaya ağlaya döndüm.
O gece kan kustum sessizce,
Ama acımı kimseye söyleyemedim.

İçimdeki yangını sen körükledin,
yüreğimi ateşlerde bıraktın.
Sustu dilim, lal oldu,
yanıp kavrulduğumu kimse bilmedi.

Hangi bahaneye sığınsaydım ki,
gözyaşım dökülürken pervasızlığına?
Beni anlamaları için bilemedim,
sadece sustum, susturdun beni.

Sana bülbül gibi şakıyan sesimi kestin,
her notası kanla karıştı yüreğimin.
And olsun, Yaradan şahit olsun,
bu yaptığın adaletsizliğe, zalimliğe.

Öfkem geceyi delip geçti,
her yıldız ihanet fısıldadı kulağıma.
Senin gülüşün, ellerin, dokunuşun
artık zehir gibi dolaşıyor damarlarımda.

Dilim lal, kalbim hapis,
her nefesinle yandım, her adımınla kül oldum.
Ben sadece sustum, kimse bilmedi,
gizlice, sessizce, acıyla yanıyorum.

Senin soğuk bakışın, pervasız sözlerin
ruhumda yangın, gecemde fırtına.
Bir daha hiç sönmeyecek kadar
yakıcı bir ateş bıraktın bana.

Ama bil ki, sustuğum her saniyenin acısı
senin her zerrende bir iz bırakacak.
Ve o acıyı, tüm hücrelerinde hissedeceksin;
Çünkü ben seni, tüm hücrelerime kadar sevmiştim.