Hani sahillerde minik bir taş olur ya,
Denizlerin vurup uzaklara attığı,
Bu hayatlar da böyledir, vurur zayıfa,
Sanki bir yaprak, rüzgarın fırlattığı.
Yok olmak mıdır? O yaprağı kurtaran,
Yoksa denize atılmak mı? Taşı yontan,
Ben taştan, yaprağa dönüşen bir şairim,
Sürekli, hayatın karanlığından kaçan.
Kurtulamadım asla bu karanlıktan,
Hiç kaçamadım insanların laflarından,
Susturamadım ki kafamdaki insanı,
Susturduğumda ağlayacağım, o insanı.
Dilerim her zaman Allah'tan, kanlı bir gül,
Güzel kokan ve asla solmayan güzel gül,
O gül, bakanlara bir şairi andırır,
Ölmek isteyip yokluktan kaçan bir şair!
Kayıt Tarihi : 19.3.2025 16:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Rüzgar zayıfları fırlatır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!