Nurun ala nur Şiiri - İlyas Kaplan

Şüphesiz sen kendisiyle aydınlanılan
Nurun ala nursun
Seyyidü’l-Evvabin
Tövbe edenlerin efendisi sensin
Senin üzerine günahın zerresi bile sıçramadı
Günde yetmiş defa istiğfar ederdin
Efendim

Sen hakk ile gönderildin
Hidayet yollarının hepsi senin
Yarattıkları arasında
Allah muhabbeti senle kurdu
Ve sana Muhammed adını verdi
Efendim

Hazreti Sadık u Masdaksun
Ayı bir omzuma
Güneşi diğer omzuma koysalar
Vallahi davamdan vazgeçmem diyen
Sadıkların en sadığısın
Efendim

Andelib-i zişan
Şanı yüce Bülbül
Sen diriltici soluklarınla
Hak bahçesinin güllerine ilahiler besteleyen
Öyle bir bülbüldün ki
Konuştuğun zaman gönlünü dile getirendin
Gönül dilinden
büyüleyici nağmeler dökülürdü
Efendim

Ferid-i kevn ü zaman
Bütün zamanların benzersizi
Allah’ın Resulü sensin
Sensin hatem’ül- enbiya
Son nebi Muhammed Mustafa’sın
Efendim

Nuru’l-envar
Nurların nuru
Seni bizzat Rabb’in terbiye etmiş
Tüm alemleri Senin nurundan yaratmış
Sabır güneşisin
Nice aysberg gibi katı yürekler
Senin aşkına hayran oldu
hidayete erdi
eridi gitti
Efendim

Söz sultanı
Arzın hatibi
Sözlerin her gönle huzur akıtır
Hazreti ekmel-i kümmelin
Rehber-i ekmel
Kamiller kamili
Son Resül Muhammed Mustafa’sın
Efendim

redfer