Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Adı mı yok bu girdabın kayboluyor insanlık
Görünmeyen teller örülüyor örüyor güçler
Yok oluyor
Soykırımın insan insanı insan yapan değer
Yok oluyor onurlu yaşam
Sınıfta kaldın ey insan kaldın sınıfta

Yüreğim yaslı, soluğu tükenmiş rüzgarlara
Saklasan da sende yazılısın bende
Anlamım yok mu ellerimi uzattığım gece gözler
Çarpıyor her satırda her dizede nice yürek
Gönüller kırılsa da her kalem bir bayrak

Sevda oku değince
Mevsimler aşk iksirini içmeye aç
Ayva çiçek açmadan çiçeklenir kiraz
Uyanış mahmurluğuma düşer bir telaş
Döner yüzünü ilkbahar
Deniz çarşaf açar giyer köpükten elbise

Bakışımın mumyalanmış genç yıldızı
Yaz sıcağında yazgımın yanıklığı
Nehir olup aktın üzerimden
Sünger gibi kokunu çekti bedenim

Dizginlerinden kopmuş küheylan bakışlım

Dünyanın dönüşümü başımı döndüren
Yanardağdan çıkan lav mı içimde acı esinti
Sel gibi akan yağmur mu gözlerimden akan gözyaşı
Çöl gibi kupkuru kratere benzeyen yüreğimmi
Bir zamanlar yemyeşil vadi olan.
Serap gibi görüp kavuşamadığım

Alev alev yaktın yüreğimi
Kor oldu bedenim
Saplandım seni gördüğüm güne
Sabredemiyor gönlüm

Lisanı yok aşkın

Ay ışığım sen
Yakamozlar ben
Oynaşalım mehtapta
Aşkımzı savuralım rüzgara
Meltem essin şarkımız yankılansın
Çiçeklerin dansını bülbüller kıskansın

Zamansız ayrılığın gün batımıyım
Ufkumu sinemde saklarım
Tutkun oldum
Sevmeye kıyamadığım
Okşamana doyamadığım
Viran ruhumun kasırgası

Binlerce asırlık dünyayı
Botoks yapıp 18 lik gelinlik giydirdik
Gerçekleri görmemek için
Rüya gibi yeni yıl dedik
İçelim unutalım içtikçe kuduralım
Deprem enflasyon

Kader demek kolayı seçmektir
Oysa ki insan kendi kaderini yazar
Kumsalda yürürken güneşim derdin
Hayal ettiğim düşlerim sendin
Ama güneş batmadan
Bir adım atmalıyım