Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Hayalinin korkusuyla sarhoş oldum
Ay yüzlü güneş gözlüm
Çok geceler adını sayıkladım
Tutuştum yandım tükendim
Ruhumda sakladığım orkide
Artık anılarda kaldı göz yaşlarım

Aşkımızı tenimizde yaşadık
Yıldızlar üzerimizde ipek örtü oldu
Terimizi beden kadehinde içtik
İçip içip sarhoş olduk o gece
Zaman durdu
Ne geçmiş nede gelecek

Ayrılığı demledim çaydanlığımda
Buhar oldu uçtu bak
Damla damla inse de kabullenmedi deniz
Dalgalarıyla vurdu kendini kıyılara
Kar olup inse de dağların tepelerine
Sana inat kardelenler göz kırptı umuda

Aşkın yaşı yaşını bulamadım
Bulamadım bir türlü
Kimyası üç yıl dediler
Gerçek yaşı evrende
Nedir dedim
Hımım deyip burun kıvırdılar

Fırtına gidişlerin derbeder
Karışmış yalan kimliğine
Ugultusunda ağlar yeminler
Nedir bu telaş
Dönde bir bak arkana
Uykulardan kaçan rüya gibisin

Çileliğim hep neşeli görünsemde
Hüzün doludur kuşak çatışmalarında
Kendini bulursun gönül yollarında
Aşka susamışların sanal sofrasında
Bir dünyadır yazdığı klavye
Dostluk arkadaşlık bilinmeden

Sevgi sözcüğünü arayan çöl edebiyatım
Parçalayıp yırttı mı seni sam yeli?
İmlan bozulmuş için dışın kum fırtınası
Sualin mi güneşe uzanan kaktüs?
Açılır mı gecenin terinden vuslat gecesi?
Hüznümü sildiğim gözlerim mi

Acılar büyütür umutsuzlukları
Yaşarken görürsün geleceği
Yürekte kurulur dokuma tezgahları
Duygular renk düşünceler balık ağı
Sırt heybesinde birikir geçmiş
Sevgiyle öpersin dokuyan elleri

Canım derken yabancı olduk
Çizdiğimiz hayaller üzerinde
Kaydırak oynadık
Yaktığımız aşk ateşini kül ettik
Hıdrelleze dilek diye sakladık
Hayatı satranç sandık

Arka sokaklarda yaşayan insanlar
Karanlıktır onların gelecekleri
Kimdir bilir misin onlar
Sıradan insanlar
Lokomotif yaşamda
Viran olmuş yıkık köhne bir yapıda