Aşk,
Hiç bir insan teni değmemiş bakir denizlerin
Bakir sularında boğulmak belki...
Belki de
Kanadı girdaba takılmış
Şimdi ben,
Senden geriye kalan bunca dağıklığı,
Nasıl toparlayacağım?
Hadi toparladım, diyelim
Peki ya, onca senli hayaller
Gecesi, gözyaşıyla dolu beklemeler
Raflarda toz tutmuş
Yazarı sürgün kitap gibiyim
Satır aralarımda
Terkedilmiş
Yorgun kuşlar uyuyor
Beni içinden oku!
Bir yanım,
Kanatları gökyüzünden çalınmış kuş sessizliği
Bir yanım
Yolunmuş çiçek hüzünleri
Üstelik,
Hava da buz gibi soğuk
Bir yerden sonra yoruluyor insan
Aldanmaktan
Aldatılmaktan
Ve aşk uğruna affetmekten
Sevdiğinin ihanetini
Ama bir yere kadar işte!
Oysaki, kanatların seni istediğin yere götürür.
Ama sen,
Kırık bir dalın üstünde
Beklemeyi seçiyorsun...
KEŞKE UÇUP GİTSEN!
Vazgeçtim
Devrettim bana ait zamanları
Başka aşk zamanlarına
O şimdi başkalarını öpüyor
Benim duduk payımla
Kapısı,
Onun gülüşüyle açılan
Bir evde yaşamak isterdim, dedi,
Derinden bir ah!...
Çekerek.
Onlar en sevdiklerindi
İyi ki varlarındı bir zamanlar
Hadi mutlu bir ıslık çal
Gidenlerin ardından
Biraz çiçek topla
Biraz gülümse
Güzel şeyler
Hep güzel şeyler olarak kalmıyor bazen
Kalbina yara oluyor
Ve sen yeniden / Defalarca
Hep yeniden
kabuğunu kopartıyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!