Şiir defterim doldu bugün
Söyleyeceklerim bitmeyecekken hâlbuki
Söyleyeceklerim dediğime bakma sen
Ben aşkı anmam
Ben aşkı konuşmam
Etrafımda konuşulunca sadece dinlerim
Ben ölüyorum Zümrüdü Anka
Her hücresi sen olan kalbim
Yorgunca son sevdalarını pompalıyor
Bir ömür seni taşımanın övüncüyle
Bir ölüm sessizliği sardı her yanımı
Yüksek bir tepeden bakıyorum Ankara’ya
Pusudan görünmeyen uzak yerleri
Sanki deniz varmış gibi izliyorum
Sade akşamları biraz seviyorum Ankara’yı
Işıklar içindeki şehri, ışık deniziymişçesine seyrediyorum
Pişmanlığını duyuyorum
Yıldızlar gerçekler
Ve aşk dedidiğin de güneş
Doğdu mu bir kere kalbin ufkundan
Çeker gerçeklere mavi perdesini
Yıldızlardan hangisi bizimkisi olacak
Baktığımda yıldızın geçmişini gördüğüme paradoks
Gözlerinde geleceğin resmini bulabilecek miyim ?
Çık karşıma haydi
Sevmeni dahi istemiyorum senden
Yalnızca yak şu kalbimi
Öyle bir yak ki
Gökteki yıldızlar sansınlar
Yerde de yıldız var
Seni yıldızlarda aramak
Işık yılları boyunca mı bekleyeceğim seni
Aslında her insan uzak diğerine yıldızlar kadar
Tek bir şeyle aşılabilir bu mesafeler
Gereken: aşk denilen solucan deliği
Evrende yalnız mıyız? Sorup duruyorlar
Bir sevgi büyüttüm ben
Bir avuç toprakla ellerimde
Güneşini bir anda gören ve öylece filizlenen
Bir sevgi büyüttüm ben ellerimde
Ama elimden gelmedi onu engellemek
Çok yoruldum
Kaçıp gitmeliyim bu şehirden
Çekilmeliyim kabuğuma
Ve daha güçlü çıkmalıyım yeni yollara
Bırakmalıyım artık batan güneşimi izlemeyi
Bir güzel gül gördüm sahipsiz topraklarda
Ektim ondan habersiz kalbimin toprağına
Sevdamla suladım her an, bekledim fark etsin beni
Sevdayı söylemek lazım ya, habersiz yeşermedi
Söyledim güle suyunun nereden geldiğini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!