Seni Nuh’un gemisinde sevmek isterdim.
Nuh ve gemi kap ve kalp.
Öfkeyi bir mezar gibi yüreğimde taşırken;
mezarın bir karanlığın merkezi olduğunu anlıyorum ve her karanlık bana bir gölgeyi hatırlatır.
Gölgeyim ben; hıçkırıklarında boğulmuş,
bir öksüz gölge akreplerin zehrine muhtaç.
Ve siz bir serapsınız; ağulu göletinde serinleten.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta