Nuh’un gemisine binsem kaldırmaz

Öyle bir kafes ki ışık sızdırmaz
Gönül feryad eder gökler aldırmaz
Kanada bir nefes üfler de melek
İçimdeki serçeyi gökler kaldırmaz

Çökerken gözlerime kara bir kabus
Gündüz siğneme gölgeler düşer
Ben mahpus bir serçe, alem küçücük
Çırpınsam kanadımı sema kaldırmaz

Alem mi büyüktür, kalp mi büyüktür
Sevmiyorsa bir kalp, bedene yüktür
Gönüle kurduğu tahtı çürüktür
Bu serçe sarayı onu kaldırmaz

Ben denen şu canlıya aynada baktım
Kurşundan günahları sırtına taktım
Öyle bir derya ki battıkca battım
Nuh’un gemisine binsem kaldırmaz

Gündüzler gözümde uykuya dalmış
İblis rüyamda aşkımı çalmış
Şu gönül bir damla aşka susamış
Süveyda gözesinden içsem kandırmaz

Görünen nesneler, perdeler aslı
Aslını göremiyor aynalar paslı
Gözlerim semada, gönlüm hep yaslı
Gördüğüm resimler beni kandırmaz