Nöbet Şiiri - Meksen Kılınç

Sabrın sadakatinde,
Dokuz doğuruyor sevdam bu gece
Ve her birini emzirmesin diye hüzün
Yedi renkte ışık saçıyor yüzün
ben yine siperlerde, ellerim tetikte
efkar saatindeyim kör lambalar dibinde

yokluğunun gazabında,
yuvarlanır, sırtımda zaman bir çıngırak
kalbim, mum alevi gibi ürkek ve titrek
bedenim, demir tavında ezilirken
sevdanın tılsımı düşer ayaklar dibine
vurulan her çekiç darbesinde…

Bu gece ayrılık sırtımda bir kambur.
uykularım nöbette tabur tabur.
mumlar içinde eriyor iken zaman iplik iplik.
gölgem çoktan boyandı kara kara islere.
devler,cüceler nöbette mumlar dibinde...

Aklımda şüphe, kurt düşer içime.
Oyuncak oldu lambalar, Bir soytarı elinde,
Bozuldu büyüsü Cinlerin.
Artık Cüceler nöbette lambalar içinde...

01/05/2014
Meksen Kılınç