Nizar Kabbani Şiirleri - Şair Nizar Kabbani

21 Mart 1923 - 30 Nisan 1998
Nizar Kabbani

bir sırrım yok, kalbim açık bir kitab’a benziyor.
zor değil, aç oku.
tarih, sana bağlandığım günden itibaren başlıyor.
ne yapmışsın böyle kendinle?
sesini yeryüzüne bağışlayan kadın.
yeşeren ağacın gölgesini bana bırakıyorsun,

Devamını Oku
Nizar Kabbani

Şair gül yapraklarından yerdi
Söğütlerin dibinde uyurdu
Sonra “Arap Asrı” geldi.
Şairlerin
Diktatörlerin kucağında uyuduğu…

Devamını Oku
Nizar Kabbani

1

Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Bütün oyuncak bebeklere baktım, yok senin üstüne
Bütün sapık olasılara
Bütün olasılar gibi onlarca yıla

Devamını Oku
Nizar Kabbani

Yaşım oldu
On beş
Bin defa daha da tatlı oldum
Sevgim sana daha da büyüdü
Bin defa

Devamını Oku
Nizar Kabbani

Zamanın içindeydik
Küçük kitabelerde
Gece gündüz akıl almaz söylencelerde topladılar
Bizi çalıştılar:
"Tek gözlü kadına bindiler…"
"Tek gözlü kadın ha bire gülüyordu…"

Devamını Oku
Nizar Kabbani

kaç kezdir aynı şeyi söyleyip duruyorsun:
“hayatında başka bir erkek var mı? ? ”
evet.. evet.. beni bir mezar mı zannettin sen
ziyaretçisi olmayan

dışarıda ne kadar çok erkek var bir bak.. bir tanem

Devamını Oku
Nizar Kabbani

hüznümün anahtarlarını
neden istiyorsun benden?
hüznüm ki, bülbülün hüznü gibi
sevinçli bir hüzün…
ben böyleyim…elli yıldır
çılgınlığımın bir kıyısı yok

Devamını Oku
Nizar Kabbani

Bir tüfek istiyorum
Sattım anamın yüzüğünü
Bir tüfek uğruna
Rehin verdim cüzdanımı

Bize öğretilen dil

Devamını Oku