Nizar Kabbani Şiirleri - Şair Nizar Kabbani

Şarkıcı nasıl söyler şarkısını,
Dudakları dikilmişken efendim?
Bir Arap şairi ölünce bugün
Kim dua eder O’na?
El öpmez benim şiirim
Doğrusu sultanlara düşer

Nasıl söyler türküsü o ağız,
Dudakları dikilmişken, beyim?
Bir Arap ozanı ölünce bugün
Kim yakarır onun için?
Benim şiirim el öpmez
Şiirimin ellerini öpmek

Beş ay geçti
Sen ey dostum iyi misin?
Bizim haberlerimiz sıradan şeyler…
Beyrut -bildiğin gibi- kış başlarında
Güzelliğiyle meşgul kadınların çoğu gibi
Kendine aşık… Kadınların çoğu gibi

1.
sorup durdular
(duyuyor musun çığlığını hüznümün)
son şiir kitabımı okuyanlar:
nasıl haykırır ki hüzün?
ve acı

Sevginle temizlersin beni bedeviliğimden
Gözlerim ışıldıyor kum ve çakılla
Beni sudan kasır-a sokarsın bütün gece
Beni hüznün mavisine sokarsın
Senin huzurunda soruyorum:
Sen kimsin ey sevgilim?

Arabî çağı çaldılar bizden
nebî’nin evinden fâtımatu’z-zehrâ’yı çaldılar
ey salâhaddîn, kur’an’ın ilk nüshasını sattılar
ali’nin gözlerindeki hüznü sattılar
ey salâhaddin, seni ve bizi toptan sattılar açık artırmada.
arab’ın geleceğini çaldılar bizden

Sana geri dönmedi kadınların
"Hüznün Şehri" koydular adını
Gözlerimin suyuyla kim uzaklaştı gemi gibi -kutsal kitabın zamanıyla- kim girdi,
Benim ve çığlığımın arasına..
Sana ölümümü sunuyorum... şiirin rengiyle...
Nasıl da şarkı söylediğimi sanırsın hala?

büyük sevgisini postayla gönderen
sesini rimelini
ve kışkırtıcı kokusunu
ey kadın
ey kendisini tanıdığım ve tanımadığım
durdur, durdur su yazma işini

Ey menekşem, bir gün
Diğerlerine benzeyen bu kitabın
sayfalarını çevirdiğinde
Hayır duada bulun benim harflerime…
Zira bir zamanlar sana yazdığım her bölüm…
Şiir oldu.

Oturdu.. Umutlanarak ters çevrilmiş fincanımdan
gözlerinde korku belirdi ansızın
Dedi:
Ey oğul…hüzünlenme
Bu aşk sana yazılmış
Ey oğul