-Yanılgının yazlık gölgesindeydim.Seni düşüne düşüne içlendiğim, gözlerimin nemlendiği bir günün tesadüflerinde yürürken gördüm.
-Ötesi çoktu,berisi çocuktu.Aşk içimde cevher cevher yanıyordu. Arkama baka baka seni izledim sürdüm arabamı.
-Hiçbir harf yerinde değildi.Heceler suskun, ben hiç ben değildim. Aylar sonra İstanbul çölümde seni gördüm.
-Sen gibi beceriksiz bir zamanın dilindeydim. Hangi kipin çekimindeyim bilmiyorum.
Bildiğim tek şey,hala yüreğimin başkenti sensin. Şair-i Azam’ın Makber’i gibiydi, uzaktan seni görüşüm.
“Bildir bana nerde nerde Ya Rab
Kim attı beni bu derde Ya Rab”
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta