Elif olmak istemedin. Vav halinde yaşadın…
Eyyüp gibi yaşadın ama gözlerin hekim aramadı. Yurduna benzesin istedin yaraların da. Ona borçlusun işte, büklüm büklüm duran sırtının secdeye yakışmasını…
Mor menekşelerin rengiyle baktın dünyaya. Çiçek baygını kokuları her duyduğunda mutlu olman ondandı. Sakın üzülme anlamını yitirmiş nesnelere,nisantesi saçlarına bir badem çiçeği iliştiriverdin mi geçer gider ihanetin sana kara çalması…
‘’Şifanım’’ diyen herkese ‘’şifamsın’’ dedin. Verdikleri orantısız zehri kanayarak içtin… Kırmak yoktu hayatında oysa; onun için insandın… Kırılmamış gurbetin, dokunulmamış ziynetin, yargıdan kaçmış hesabın kalmamıştı senin…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta