Nisan güneşi yükselirken omuzlarından
Adın dilimin ucunu işgal ederken
Bir yudum suyu sensiz içemezken
Yarınlarda düşlemek seni,
Halkım için ölmeye bedeldir.
Dağlar çoğalır içimde
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var