1972--Osmaniye -Finike
rüzğarın savurduğu buğday kepekleri
uçuyor yonca bahçesine,dereye
odamın perdeleri sis bulutlarına benzer
gümüş renkli dalgaları getirir terasıma
yorgun düşmüş terennümü hatırlatıyor
günbatımında okalüptüs ağaçları
denizden daha düz ova önümde
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Cennet gibi bir ülkedeyken aklımızda uzaklar ve uzaklara gidenler varken tabiiki şairin yüreği kıpır kıpır. Hele de şair gençlik çağının en güzel yıllarını coşkusuyla yaşıyorsa...Böyle sade bir anlatımla mükemmeli yakalıyorsunuz; kutluyorum, sevgilerle şiirlerle kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta