🍁ÇALINAN ÇOCUKLUĞUM🍁
Bir oyuncak ayının eksik
gözünde kaldı çocukluğum.
Sokak aralarında kovalanan
hayallerin tam ortasında…
Çalınmış Çocukluğumu
yaşayamadan büyüdüm ben,
Önce oyuncaklarım kayboldu,
Sonra masum hayallerim,
ardindan sessiz düşlerim,
Bir bir söküldü, alındı benden
Can Dostum
Her düştüğümde elini uzatan,
Gözyaşlarımı silen, sessizce anlayan,
Güldüğümde en içten gülen,
Her anımda yanımda, can dostum olan.
Candostum
Bir Nefes Uzakta
Bir nefes kadar yakınken,
Elimi uzatsam dokunacakken sana,
Şimdi yoksun, gidiyorsun,
Candostum
Sen Benim Çocukluğumsun
Sen benim çocukluğumsun,
Birlikte büyüdük, aynı sokaklarda koştuk.
Beraber güldük, beraber ağladık,
Çaresizim Annem yoruldu
Kime el atsam, anne, elimden tuttular sanırdım,
Oysa kırdılar, parçaladılar beni.
Güvenmek istedim, anne,
Ama her sırtımı döndüğümde,
Çaresizlik Anne
Anne, sesin dolanır içimde,
Sığınacak limanım, her fırtınamda.
Ellerin dokunur hayallerime,
Yokluğun düşer yüreğime bir tokat gibi.
Daha ne olsun kalbim
Daha ne kadar yük taşıyabilirsin kalbim?
Kırıldıkça iyileşir sanıyordum ya,
Ama her yara kabuk bağlamadan,
Yeni bir hüzünle deşildi, daha ne olsun?
Değişiyorum
Kaçmıyorum kimseden,
Soğuk birine dönüşmüyorum.
Uzaklaşmıyorum aslında,
Sadece kendi yolumu seçiyorum.
**Değer Bilmezlere**
Sana bir gökyüzü verdim,
Gözlerinden damlayan yağmurlarda,
Anlamını yitirdi belki de bulutlar,
Bilmedin kıymetini, bir gün güneş doğar sandın hep.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!