Ağlaya Ağlaya Vazgeçtim Senden
Bazen Severken Vazgeçer İnsan
Bazen severken vazgeçer insan,
Kalp dolup taşsa da, gözler hala arasa da,
Ben de senden vazgeçtim, be adam,
Alışmak
Alışmak ne zor şeydir,
Her gün biraz daha kabullenmek,
Eksilen umutlara rağmen devam etmek,
Ve sonunda, yabancılaştığın her şeye alışmak.
Anlaşılmayan dünya
İnsanlara her şey oldum,
Kırılgan kalbimle duvarlarını ördüm.
Her söze bir gülümseme,
Her yüze bir umut sürdüm.
Anne, Ben Ölüyorum**
Yardım et anne, ben ölüyorum,
Çaresizlikler içinde, sanki bir delikte sıkışıp kaldım.
Hatırlıyor musun, çocukken yaramazlık yaptığımda,
Erkenden uyuma numarası yapardım, suçlu bir masumiyetle?
Annem,
Hayatın en saf dokunuşu senin ellerinde,
Her bakışınla beni hayata sarardın,
Sevginle büyüttün, korkularımı susturdun,
Seninle öğrendim dünyanın en güzel yanlarını.
**Annem**
Sen, sabahların ilk ışığı gibi,
Ömrüme doğan sıcak bir güneşsin, anne.
Yüreğimdeki sevginin en derin köklerinde,
Her zaman senin adın yankılanır sessizce.
Anne Yardım Et**
Ölüyorum be anne,
Sessizliklerin soğukluğunda, çaresizliğin karanlığında kayboluyorum.
Bir boşluğun içinde yankılanıyor sesim,
Hiçbir yankı cevap vermiyor, hiçbir ışık yön göstermiyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!