Nihayi Kelam Şiiri - Kasım Kobakçı

Seyrediyorum rıhtımı, iskelede durup,
Azıcık hırçın, azıcık köpüklü,
Çarpar taşlara, kedere nispet,
Kimi vakit aheste, kimi vakit süratli.
*
Her saniye, sızlarım okyanus misali,
Fikrimdesin, özümdesin,
Tutuluyor lisanım, diyemiyorum,
Suskunum, niçin daima?
*
Düşlemek, men edilmiştir nice akşamdır,
Veda etmeni kaldıramadı ruhum, bir gerekçe sunmadan,
Örtülmeyecek bu bakışlar, o gelene dek,
Dalmayacağım bu karanlıkta, o gelene dek.
*
Sabahlara parçaladım, o çehreyi,
Asırlardan mevsimlere, anlara,
Katlanamadım, dilsiz kaçışına,
Gönlüm bitkin, cüssem fersiz.
*
Dinliyorum yağmuru, güvertede bekleyip,
Biraz sert, biraz fırtınalı,
Döver bordayı, yeise inat,
Gah usul usul, gah acele acele.
*
Her an titrerim, rüzgar gibi,
Zihnimdesin, içimdesin,
Tükeniyor harfler, seslenemiyorum,
Bekliyorum, niye sürekli?
*
Vakitlere ayırdım, suretini,
Çağlardan devirlere, dönemlere,
Direnemedim, sedasız kopuşuna,
Bağrım harap, vücudum güçsüz.
*
Gözlüyorum ufku, fenerin dibinde,
Biraz gri, biraz dumanlı,
Dokunur bulutlara, hasrete inat,
Bazen parça parça, bazen kapalı.
*
Nihayi kelamdı, esen kal,
Uzaklaştın fakat, uzak değilsin,
Bir çöküntü bıraktın peşinde,
Bitiş demlerini soluyan, bir vicdan.