Nihat Yücel Şiirleri - Şair Nihat Yücel

İnsan tanırız benliği erdem denizi
Dostuz sanırız aldatırız kendimizi
Dostun kimmiş belli olur düşmeye gör
Bir dost bulamazsın arasan sürsen izi

Aralyık/73

Gökkubbede kuşlar gibi biz hür olmalıyız
Baştanbaşa erdem ile biz dolmalıyız
Dünyadan el-etek çekip tutkuyla
Sonsuzluk içinde biz kaybolmalıyız

Aralık/73

Akşam güneşin rengi erir gönle girer
Vurdukça ışıklar suya bin renge girer
Sahilde her akşam oturup seyrederim
Yer yer tutuşur denizle gök cenge girer

1969

Kovsan bile ben karşına her an çıkarım
Sevmezsen bil kendimi birgün yakarım
Ey yar birgün bana gelmezsen eğer
Son mermiyi ben beynime korkmam sıkarım

Ağustos/06

Sevsem kumral saçlarının her telini
Tutsam bırakıp bir daha tutsam elini
Bir yan bakışın benden alıp gitti beni
Ey kız bu garip senle sever yad elini

Nisan/73

Korkunç vuruşur cephede bir Mehmetcik
Bir hamlede dağlar devirir Mehmetcik
En sonra alır-öper-takar süngüsünü
Bir orduyu dipcikle ezer Mehmetcik

Mayıs/71

Akşam kızaran camları oymuş gibidir
Dünyada güneş rengini koymuş gibidir
Ben renkleri sonsuzda ararken tanrım
Yer gök ve deniz renklere doymuş gibidir

Kasım/73

Vurdukça güneş saçların altın sarısı
Gök mavisi gözlerin badem irisi
Dil yetmez tarife güzelliklerini
Dostlar benim anlattığım ancak yarısı

1973

Sarsın bakışın çevremi aydınlatsın
Tüm dertleri bir hamlede silsin atsın
Hiç kimseye aldırma gülüm gel yanıma
Gönlüm yeniden tutkuyu görsün tatsın

Aralık/06

Hiç bilmiyorum yar acıdır belki sesim
Bir gün sen ölürken çıkacak son nefesim
Ey yar ya azat et beni öldür ya da sev
Hapsolmuşum artık sana sensin kafesim

1969