Nihat Yücel Şiirleri - Şair Nihat Yücel

Kişi ne çekerse bil ki
Çekiyor kendi elinden
Vaz geçmişim bu dünyanın
Bülbülünden hem gülünden

Kara günüm geçmek bilmez

Neyler bu gönül dünyayı sensiz a güzel
Kaldım yine senden uzak aylarca güzel
İnsan sevecek oldumu bir kez dostlar
Rüyada o gözler daha bir fazla güzel

Mayıs/69

Gör aşkı dedin görmeye geldim işte
Halin nicedir sormaya geldim işte
Vuslat umarak fallara baktırdım da
Hicranıma son vermeye geldim işte

Ekim/73

İnsan görünen çok kişinin maskesi var
Gerçek yüzü hiç ummadığın anda çıkar
İnsan gibi ol sen yine insanca yaşa
Varsın kötü olsun bütün alem ne çıkar

Şubat/72

Tutarak sevgi bağından
Kurtulup benlik ağından
Kanatlanıp kaf dağından
Geçelim dostlar geçelim

Görüp yarin gül yüzünü

Feleğin kahrını bilmem niye bizler çekeriz
Sırma saçlar dökülür gerdana özler çekeriz
Ellerin her gece rüyama girer ince uzun
Leyla’sın aşkı da mecnun gibi gizler çekeriz

Temmuz/06

Bozbulanık akan sular
Birgün olur durulur mu
Beni candan yakan dilber
Ceylan gibi vurulur mu

Sular gelir akar gider

Bir çamçak sücüyle esrirse başım
Ben bu başı çoktan keserim kardaş
Namertten gelmişse bir lokma aşım
Midem kabul etmez kusarım kardaş

Bilende konuşur hiç bilmeyende

KENDİNİ KURTARAN ŞEHİR

Gökyüzü suratın astığı zaman
Yarının yorganı yastığı zaman
Yağı yurda ayak bastığı zaman
Yeni baştan kurultaylar kurulur

GÖĞSÜM KALBE DAR GELİR


Aşk denilen magmanın kızıllığı nar gibi
Kara kışın ortasında gelişin bahar gibi
Yokluğunda eridim güneş değmiş kar gibi