Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

Ruhumun tenha köşelerinde
Aşikâr oluyordu gizli duygularım
Ölüm azgın bir küheylan gibi abanıyordu can dehlizine
Leş kargaları dolaşıyordu dört bir yanımda
Geceler bir çıra aleviyle aydınlanıyordu
Fırtınaya boyun eğmemeye kararlıydı boy atan başaklar

Resul-i Ekrem’in gözünün nuru
Nübüvvet bağında açtı Fatıma…
Mümin kadınların oldu gururu
Gül rayihaları saçtı Fatıma…

Kutlu yarınların düşünü kurdu

İlmin kapısını açan anahtar
Cehaleti boğan seldir öğretmen
Kışın ortasında gül yüzlü bahar
Mazluma uzanan eldir öğretmen

Işığında bulduk aydınlık yolu

“her dem yeni doğarız/bizden kim usanası”(yunus emre)

tarihler yirmi altı şubatı gösterirken…
paslı bir kılıç, geceyi ikiye böldü orta yerinden
kumpas kurdular can(an) lara vehimlerin gölgesinde
şafağın gözyaşları buz tuttu bir şubat yalnızlığında

“…toprağın bağrında bir ölüp bin dirilenlere rahmetle…”

Toprağı kanıyla sulayan erler
Dağları, taşları vatan yaptınız
Size yiğit asker, kahraman derler
Kula kul olmayıp Hakk’a taptınız

“Okunacak en büyük kitap insandır”(Hacı Bektaş Veli)

Odur haber veren; gerçekten, sırdan
Okunacak kitap insandır insan! ...
Bilgiler derilmiş nice asırdan
Okunacak kitap insandır insan! ...

Yürek yanar, köz olur; yanar, dumanı tüter
Taş kesilir bülbüller, damımda baykuş öter

Deli taylar misali boşlukta akar zaman
Kabuk bağlamaz yara, Lokman’da kaldı derman

Yirmi altı Şubat’ta kar üstüne kan yağdı
Göklerden yağmur değil, civan yağdı, can yağdı

Vahşice katledildi yaşlılar ve bebeler…
Karınları deşilmiş melek yüzlü gebeler…

Sözlerin anahtarıdır
Her hayrın başı bismillah…
Gönüllerin baharıdır
Her hayrın başı bismillah…

Bulmak istiyorsan neşe

Aynamda iz bırakmış o ıslak bakışların
Silinmez yüreğimden efsunlu nakışların
Dönüşü uçurumdur sevdakâr yokuşların

Güler yüzlü meleğim; o adam benim babam! ...
O, ilk ve son dileğim; o adam benim babam! ...