Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

Pusatlanmış yiğitler yalçın dağları aştı
Tahammüller tükendi, sabır kabından taştı
Yarasanın gözleri aydınlıktan kamaştı
Kızılca kıyamette bir yel değdi Şuşa'ya
Her şeyi değiştiren bir el değdi Şuşa'ya

Çok söz çok belâ getirir
Susmak derin konuşmaktır.
Etkili söz iş bitirir
Susmak derin konuşmaktır.

Girebilmek için göze...

Eskimiş elekleri şimdi asma vaktidir
Lambanın islimini şimdi kısma vaktidir
Hakikat konuşunca derdest olur yalanlar
İmtihan bitti artık, şimdi susma vaktidir

Nefes ol tabiata, bir nefes almak için
Suya sahip çıkmazsan çöle dönüşür toprak
Suya muhtaçtır insan, hayatta kalmak için
Beslenemez kökünden, dalında kurur yaprak

Sudan bahanelerle kirletmeyelim suyu

Boşa koydum dolmadı, dolusu hiç almadı
Nice seneler geçti, yâr kapımı çalmadı
Yolunu gözlemekten yoruldum ey sevgili!
Çatladı sabır taşı, tahammülüm kalmadı

Gözlerinin üstüne göz tanımadım gülüm!
Sözlerinin üstüne söz tanımadım gülüm!
Gölgeni gölgem saydım, yürüdüm peşi sıra
İzlerinin üstüne iz tanımadım gülüm!

Evrilmiş de kışa dönmüş
Yazımı tanıyamadım
Yolunmuş da kuşa dönmüş
Kazımı tanıyamadım

Kırılmış ince telleri

Başını alıp gittin, söndü bütün ışıklar
Hasretinden beslendi sevda ehli âşıklar
Cam kırıklar üstünde yalınayak yürüttün
Senden hatıra kaldı alnımda kırışıklıklar

Bir ömür gezip durduk
Son durak Köprübaşı!
Nice hayaller kurduk
Son durak Köprübaşı!

Neler gördük, nereler...

Son istasyonda bekleyen tuhaf yolcu
Sımsıcak toprağın kucağında demlenmekte
Anadan üryan, bir başına, avare…

Paranın geçmediği bu son durakta
Naftalin kokan esvapların uzağında