Serçeler uçuyordu serçeler
Munzur Dağı’nın üstünde
Munzur garip çoban
Şu Tunceli elinde
Anlatayım destanını
ben yaralanmış sincap
gözlerim dalıyor uzaklara
bir yaz serçesi gibi
güleçtim önceleri
uçarken rüzgârlar gibi
kiraz ağaçlarında
öfkeyle kuşatılmış yalnızlıklar ölümdür
sonsuzluğa uzanan işte o gar ölümdür
üşüyen kediler gibi gökyüzüne bak
başına yağan sarhoş kar ölümdür
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!