Nihal Memil Şiirleri - Şair Nihal Memil

Bu 2. ölüşüm...
Sıradanlaştı ecel ellerimde...
Nefes alışları,
Kalp atışları,
Sevişmeler,.
Sıradanlaştı ellerimde...

Damarlarımda SEN dolaşırken....
Yaralandığımda neden iç çekerim sanırsın?
Azar azar SEN akarsın..
Sıcaklığın çıkar bedenimden..
Korkum SEN kaybederken ölmekten....

Günün kutlu olsun baba!
Senden uzakta seni andığım,kaçıncı babalar günü..
Saymadım,istemedim de...
Ne önemi var ki zaten..
Sen hep içimde olduğun sürece...

Kabuk bağlamış..
Sevinçlerim,kederlerim..
Uğruna savaş verdiğim;
İnançlarım.
Kabuk bağlamış...

Veysel'in dostunu bildik, kara toprakmış..
Ömrünce hep ona yanmış..
Ona koşmuş,sonsuzluğa kavuşmuş..
Ben aradım bulamadım...
Pir Sultan'a sığındım...
Gözümü kapadım,kulağımı açtım.

Eğer gerçekte sevemeyeceksen,
Tutkun yap,düşlerinde okşa beni..
Hiç değilse nefret et,
İnan nefretine de sadık kalırım..

Birşeyler hisset bana karşı.

Adım Ali'ymiş anne..
Bak bu da,bakıcı teyze..
Bir nevi stepne..
Görevi bitecekmiş,sen beni sahiplenince.

Adım Ali'ymiş anne.

Of! Nasıl başım dönüyor..
Çakır keyif olmuşum..
Bir damla da alkol alsam..
Aşk sarhoşu olmuşum,dostum..

Of! Bu nasıl bir kramp?

Bugün yine efkarlıyım..
Umutlarımı yele bağlamışım..
Bir de kalınından cigara sarmışım..
Dumanına da derdimi salmışım..

Kadın bakar gözüme gözüme..

1
2
3 kel başım,dayağa adım atışım...

4
5