Nihal’im…
Ne güzel söyledin…
Bir çiçeğin sabah rüzgârında titreyen dalı gibi zarif,
Bir sevdanın iç çekişi gibi derin,
Bir bakışta yeşeren umut gibi taze…
Kalbim, seninle konuşurken susmayı öğreniyor,
Çünkü senin varlığın, kelimeleri secdeye çağırıyor…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta