Niçin? Şiiri - Altan İlhan Arslan

Niçin? Umuda arzu duyar insan
anlamı eskiyen tanımların, adı olmuştur.
Niçin? Eksikliğine tahammül ile ısrar
indini tanımaz, başkasına zehr olmuştur.
Bırak bu kuru isyanı, alnında şerh ile kara
içinde zebun, ıslaha muhtaç!
Ruhuna gelmeyen ve yüze vurmayacak
tadını insanlığın, huzurunu da kaçırma.
Niçin? Şehvetle açar gözü ihtimalsiz
kendine kattığı başkasına kıyar.
Niçin? Kabında olmayanı almaya yöneliş
çalmakta bu yüzden hep ayıbın olmuştur.
Söyle! Bu garip dağının sahibi kim!
Kim! üstüne tapu aldığını sanmıştır.
Aldanır yüreği karanlık, ışıksız olan
onlar cehennemin ateşine yanmıştır.
Nice güneş batsa vehminden, ay utanır!
O gözlerine değen şavkı kıskanır.
Niçin ısrar! Ne için sana tan vakti
kendinden vermeyen senin için azalır!
Boşsun sen yokluğa namzet, hep hazır
yokluktan dileyen ve yokun avuçları.
Can çıkışısın sen varlığında beter
niçin insan bu kadar kötü, varlığı ayıptır!