Çarpık bir kent iken şafaklarında
Çok doldu gamzelerime yağmur
Gün değseydi birgün yanaklarına
Çiçekler açacaktı belkide gönlüm
Sen buz dağının körpe eteklerinde
Açılmayı bekleyen bir nevruz
Ben yanıbaşında eriyen bir buzul
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



