...neresinden Başlasam Ki

Çocukluk nöbetimizdi elimizden giden
Her insan gibi bende doğarken ağlamışım,
Ekmeğe salça sürüp, derelerde oynamışım.
Bisiklet almak için, günlerce uyumamış
Çelik çömlek, beştaş oyun derken
Hiç kumbarada param olmamıştı
Benimde annem babam kardeşlerim vardı

Neresinden başlasam Ki ?
Aslında, bizim sevdamız fakirin gömlek yakasına benzer.
Sen, gömlek yakasında bir gül
Ben, hep "ter" olmuşum
Neresinden tutup, kıvırısan kıvır
"Kir" olur damlamışım.

Biz seninle aynı iklimde büyümedik ki ?
Sen, bahar belerken
Ben, gazele meftun olmuşum
Sen, ağlarken, anne
Ben, ana söylerdim
Sen, annesini kuzusu
Ben, kölesi olmuştum.

Biz seninle yağmurlarda bile eşit ıslanmadık ki,
Sen, yağmurlarda kaçıp eve şemsiyeye sığındın
Ben, dağda tarlada ıslanmışım
Sen, pembe severdin
Ben, bulduğumu giyerdim.
Sen, sümüğünü mendile silerdin
Ben, koluma sürerdim.

Biz seninle iki ayrı insan doğmuşuz
Sen, rüzgar olup dünyayı gezmişsin.
Ben, köy hayatına dalmışım
Sen, gök yüzüne bakıp kar yağacak derken
Benim ayak parmaklarım donarmış
Sen, üzülsen biraz duygulansan, ağlarmısın
Benim canım çıksa susarmışım..

Söylemem o ki.
Senin yaşayıp, sefa sürdüğün dünyayla,
Benim çile çektiğim dünya, tanıdık.