Kırık zamanın her ucu, heybesinde çığlıklar.
İçinde sancılı bir masal, künyesinde o var!
Çocukluğum geçti gözümün önünde, şimdi ömür geçişmekte.
Zaman, avuç içi kadar zaman, boynumu bükmekte!
Kimden öğrendim ben böyle susmayı?
Denizinde boğulmayı, rüzgarında kaybolmayı,
kimden öğrendim, sana böyle uzaktan bakmayı?
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta