Neredesin Anneciğim Şiiri - Nurten Tarım

Görmedim ki seni unutayım
Sen benden habersiz
Bilemediğim sevginin peşindeyim
Belki de cennet köşesinde
Kurarsın hayalimi
Belki başka çocukların var unuttun beni

Ben senden habersiz
Çeteler sardı etrafımı
Kabadayı tokatları büyüttü bakışımı
Izdıraplara dayanamaz minik bedenim
Kaldırım taşlarına anlatırım derdimi

Yanımdan geçince analı çocuklar
Büzüşür bedenim
Belki sesini duyarım diye
Boş kaldırıyorum telefonu
Kan damlar yüreğimin kızıl çölüne
Annenler gününde saklanırım kuytulara

Neredesin annem
Yağmur yıkar bedenimi
Rüzgar tarar saçlarımı
Yaşayamadan buzlanır hayallerim
Tutmaz kimse ellerimi
Kayarım kör kuyulara düşerim

Gırtlağım yırtarcasına bağırıyorum
Sadece sesimi ben duyuyorum
Sensizliğini gidermiyor hiçbir şey

Karanlıklara saklarım gözyaşımı
Gökyüzünün maviliği iner geceme
Uyku melekleri buluştursun diye
Koşarım son hızla
Kan inmiş göz bebeklerim çizer resmini
Gözlerin derya deniz gibi parlar
Gönlüm kayar koynuna

Annem doğarken ölmüş yaşantım
Bıktım anam
Bıktım
Onun bunun çocuğu denilmekten

Ölüyorum yavaş yavaş
Nefes almaksa yaşamak
İstemiyorum
Al yanına sar koynuna
Dalayım sonsuz uykuya