Bir hastane köşesine düştü kimsesiz
Herkez bağırıp çağırıyor o ise sessiz
Gözleri koridorda sahip aradı kimsesiz
Refakatçisini sordular o anda öldü ecelsiz
Her üzgünü teselli ederdi o tesellisiz
Ümitleri tuz buz olmuş o kimsesiz
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta