NEREDEN BULDUN BENİ
Nerden gördün beni…
Nerden dokundun da
aldın aklımı,
bir avuç gümana bıraktın?
Canım sızladı,
gönlüm sende kaldı.
Ne yapsam
sensiz bir gülüş sığmıyor yüzüme.
Bilmiyorum…
Belki de deliyim artık,
belki de elem dediğin şey
içimde büyüyen bir gölge.
Seni özledim.
Hem de kendime bile söyleyemeyeceğim kadar çok.
Zaman mı durdu,
ben mi kaldım aynı yerde
bilmiyorum.
Telefon zili bekleyen bir çocuk gibiyim;
ellerim koynumda,
sesin gelmeyince
dünyam kararıyor.
Dilime bir mühür vurdum sanki—
konuşamıyorum,
adını bile
sesime emanet edemiyorum artık.
Sensiz
edemiyorum.
Ve karanlık bir yol gibi
gelemiyorum.
Ömer TURAL — Duyguların Şairi
24.09.2017
Ömer Tural
Kayıt Tarihi : 25.11.2025 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!