Neler Ettim Bugün Şiiri - Ahmet Çapa

Gittin ya...
En tizinden
bir ayrılık şarkısı
besteledi kapılar.
Kapı işte,
Sus desen susar mı.
Her çarptığımda,
bana seni hatırlattılar.

Ya şu kanepe,
Hani üstünde senin uyuduğun,
Şimdi geçmiş karşımda
hüngür hüngür ağlıyor,
Kanepe işte,
Dur desen durmaz,
Sus desen susmaz,
İşi gücü bıraktı,
üzerine her uzandığımda
hemen hıçkırıklara boğuluyor.

Ya şu perdelere ne demeli,
Rüzgâr değmiş yaprak gibi sallanmaktalar,
Hayır kornişle ne alıp veremediği varsa,
Ki bunlar değilmi,
Sen uyurken arsızca açılıp,
rüyanın
en tatlı yerinde,
gözlerine güneşi asanlar.
Perde işte...
Kıskançlığından
gölgeni bile
camlara reva görmüyor.

Ben en çok şu bardakları anlamıyorum,
Sen gittiğinden beri teker teker kırılıyorlar.
Hayır bütün gün
zaten fayanslarla birliktesiniz,
Akşam olunca da
kendinizi onlara çarpmanın ne alemi var.
Bardak işte,
Vuracam kafasına çay kaşığını...

Ha unutmadan
bir de şu televizyon var ki hiç sorma,
Hani kumanda hakimiyeti kurduğun,
Sen tut kendini pencereden aşağı at...
Kuş mu sandı kendini
ne yaptı anlamadım.
Hayır bari anten kalsaydı,
En son gördüğümde,
o da sokaklara pike yapıyordu,
harbiden hepsi manyak bunların.

Birde şu eller var ki...
Hani elveda derken okşayıp da gittiğin.
Ne bardak bıraktı evde,
ne televizyon,
Meğer yumruk atılacak
ne kadar da çok duvar varmış.
Bana kan-revan içinde öğrettiler.

Ben mi, beni hiç sorma,
Gözlerinden uykuları
firar etmiş biriyim...
Bir dedektif gibi
parmak izini
arıyorum bu evde.
Bulduysam kaçmaz hiç,
Çakıp mazi çakmağını,
bütün delilleri
yakıp atan biriyim...

(Mayıs 2004 İst.)