Gökyüzünün yeryüzündeki aynasıydı o berrak mavilik
El kirlerini de akıtırdı baktıkça gözlerimizden
Aktıkça hatıraları da alıp gitti belleğimizden
Göğsümüze sinen ve dinmek bilmeyen özlemiyle
Sınırları aşıp, kendi yolunda salınmış sessizce
Öksüz yatakları ıslak yastıklara bırakarak
O ırmaklar ki körpe düşleri de alıp gitti meçhul sularda yıkayarak
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;