Nehir busesi Şiiri - Zeynep Beşen

sen öyle gül kurusu gözlerinle gezinirken avuçlarımda
bu yüreğimde tutuşan kıvılcımlar da ne.
bir ara gel bu dünya vaktiyle bana
bu yaşadıklarım sen harfinden dökülüyor içime
anlayamıyorum
bir zahmet değil bu sefer yok olmaz bir zahmet kurtarmaz bu özlemi.
iki zahmeti bir topla gel yanıma
açıkla bu sesinden sesime bulaşan neşeyi.
hani konuşmasan da olur
ben gözlerinden uzun uzadıya okurum seni.
sesini okşar,sesinde okşanırım biraz.
adına muhabbet deseler de
inanır gibi yap ama,sesim den tut sesimin
hiç bir mevsim de bırakma.
ve gözlerinde ki elemi saçlarıma sür
aklaşan tellerim kırılan ellerim
yeniden ilk haline dönsün
bir züleyha gibi sana kavuştum sayarım
aşkın sahibine secdeye giderim
sonra yara aldığım şiiri kulağıma üfle
içimden geçen yaraları bir bir iyileştireyim.
yamacın da.
yamacın ki öyle deyip geçme gönlümün eteklerine kurulu
bir nehir busesi dir.
ve bu kez, son kez
gönlünde kini kurban etme
düşüncen de ki dünyalığa.
aşk ancak gönülle takas edilince değerlidir
dünya ile beni zarara sokma.