Nefretin Kıyısında Şiiri - Rüstem Badıllı 3

I.
Bir sahil var uzaklarda, çürümüş hayaller,
Dalgalarda kaybolan, öfkelerin sesleri.
Her çığlıkta yankılanır, bir kayıp aşkın hikayesi,
Nefretin kıyısında, gizli bir savaş, hep benle.
Gözlerimde deniz, içinde kaybolmuş umutlar,
Sırtımda bir yük, yılların hançer izleri,
Bu kıyı, hüsranlarla dolu bir nefret bahçesi,
Kırık dökük anılar, canımda kanlı izler.

II.
Bir zamanlar sevgiyle dolmuştu bu topraklar,
Şimdi ise acı, sarmış her köşe başını.
Sevda mıydı, neydi bu muhalefet,
Kıyısında bekliyorum, gelmeyen bir gemi.
Hep aynı döngü, aşkın kahrı ve bedeli,
Her anı bir yalan, her gözyaşı bir delil.
Burada kaybolmuşum, nefretin ellerinde,
Sarmalıyor ruhumu, bir kısır döngü içinde.

III.
Karanlık gecelerde, yıldızlar sönerken,
Umutsuz bir yüreğim, özlemle yanar.
Gözlerimde bir fırtına, yüreğimde bir yangın,
Nefretin kıyısında, en derin yaralar açar.
Çığlıklarım sessiz, içimde patlayan volkan,
Her bir sözüm, bir mermi, hedefi kalbim.
Bütün sevgiler yitirildi, bu kıyıda birer birer,
Korkularım büyüdü, yüreğime sinmiş, ah!

IV.
Dalgaların sesi, fırtınaların öfkesi,
Gözlerimde bir çöl, kurumuş bir sevgiyi taşır.
Her köşede bir anı, her taşta bir hikaye,
Nefretin kıyısında, düşlerim çürürken.
Bir zamanlar ne güzeldin, ne masumdun,
Şimdi karanlık bir gölgede, kaybolmuşsun.
Düşlerimde bir parıltı, ama yanımda bir boşluk,
Gecenin kollarında, kaybolmuşum yine.

V.
Sevgiyle büyüttüm, şimdi bir nefret,
Bir deniz var içimde, dalgalanır her gece.
Umutsuzca bağırırım, ama sesim duyulmaz,
Kıyıda beklerim, ne garip bir yalnızlık.
İçimdeki fırtına, dışarıda bir sessizlik,
Her anım bir savaş, her anım bir direniş.
Nefretin kıyısında, kaybolan bir umut,
Savaşırım kendi içimde, kaybedilen her duyguyla.

VI.
Bir dize arıyorum, bir çıkış yolu,
Nefretin kıyısında, düşlerim erirken.
Bir mavi okyanus, bir hüzün yüklü bulut,
Her biri bir anı, içimde derin bir dert.
Sesimi kaybettim, kalbim sustu,
Nefretin kıyısında, beni bekleyen bir boşluk.
Bir gün belki doğacak, içimdeki güneş,
Ama şimdi bu karanlık, benim en büyük düşmanım.

VII.
Uzaklara savrulmuş, bir avuç hayal,
Kıyıda unuttum, geçmişte kalan sevdalı günler.
Her düşüşümde çığlıklar, karanlık bir deniz,
Nefretin kıyısında, boğulmuşum sanki.
İçimde bir fırtına, gözlerimde bir hüzün,
Bir savaş veriyorum, kendi içimde.
Nefretin kıyısında, kalbim çatlıyor sessizce,
Kendimi kaybederken, bu lanet dolu oyunda.