Nefis Şiiri - Veysel Şimşek

Dur desende varı yoğu anlamaz,
Doğruluğu dürüstlüğü dinlemez,
Sabit fikikr haksızlığı önlemez,
İnsan bedeninde yürüyen nefis.

Hep bana,hep bana nereye kadar,
Kötü amelleri cenabet eder,
Gözü aç karnı,tok yine aç gider,
İnsanla toprakta çürüyen nefis.

Uğraşla amaçla hedefe çıkmak,
Hedef nesilere ışıklar yakmak,
Akıldan akıllı,ahmaktan ahmak,
Çarelerden çare arayan nefis.

Yetinmez,şükretmez karın tokluğu,
İnsanlar hüsran olur yokluğu,
Göz çıkarmaz derler malın çokluğu,
Türlü saltanatı arayan nefis.

Olmaz ki açıkta açta kalınca,
Bir şeytandır girer akla bilince,
Unnutulur veysel insan ölünce,
Hakkın huzurua yürüyen nefis.