kalabalığın sesini dinlerken yorulduğum bir gün,
yüzümde yorgunluğumun sessizliği,
muhabbeti özlemişim bir dost ile edilen,
aklıma kahve içmek gelir en azından kendimle konuşurum diye,
kahve biter kalan telvesindeki buruk acı,
zaten pek de anlaşamam kendimle,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta