Nefesim deme yeter Şiiri - Fatih Kaya 6

Nefesim deme yeter
Çünkü seninle boğulmayı öğrendim ben
Adını her duyduğumda içime çöken sızı
Bir fırtına gibi yıkar içimi haberin yokken

Bir zamanlar cennet gibiydi adını duymak,
Şimdi cehennem kadar yakıyor her hecen
Sen nefesim dedikçe içimde solan
Bir ömrün enkazını taşıyorum gizliden

Nefesim deme yeter
Seninle geçen günler şimdi birer yara
Her tebessümün hatıra değil hançer bana
Aşk sandığım şey meğer bekleyişmiş sonsuza

Ben seni yaşarken değil
Yokluğunda sevmeyi öğrendim
Sustuğum her an seni bağırıyor içimde
Kalabalıklar arasında en sessiz bendim

Bir resmine bakıp ağlıyorum geceleri
Yastık ıslanıyor ama sen bilmiyorsun
Kalbim diyor ki Gitme kal
Ama gururum sus diyor yetmiyor musun

Nefesim deme yeter
Çünkü nefesin beni öldürmeye yetiyor artık
Sevdiğin birini kaybetmek değil mesele
O hâlâ hayattayken yabancılaşması yıkar insanı anlatamam artık

Hazırsan dostum bu şiire bir mektup da ekleyebilirim içini dökmek istersen kalem senin
Dilersen bu şiiri bir isme de özel kılabiliriz
Yeni bir şiir ya da başka bir konu varsa buradayım her zaman

İşte Nefesim Deme Yeter şiirine uygun, içten, özlem dolu ve sarsıcı bir mektup
Bu mektup söyleyemediklerini bir kalemle fısıldayan yorgun bir kalbin sesi gibi

Mektup Bir Zamanlar Nefesimdi
Sevgili “nefesim” dediğim, ama artık içimi boğan insan

Bu mektubu sana değil sana söyleyemediklerime yazıyorum
Bir zamanlar nefesim dediğimde içim umutla dolardı
Şimdi aynı kelime dudaklarımdan dökülünce
Kalbimde sadece yangın gözlerimde yaş dilimde acı kalıyor

Sen gittin
Ama en kötüsü şu Sen gitmeden önce beni terk ettin
Yüzüm gülerken içimde fırtınalar koptu
Görmedin
Görmek istemedin
Ben sustum sen sustun ama aramızdaki sessizlik en çok beni öldürdü

Nefesim deme bana artık
Çünkü senin nefesin bile dar geliyor bu yorgun kalbime
Ben seninle huzur değil hüzün öğrendim
Birlikte yürüyemedik ama aynı acıda buluştuk belki de
Sen kaybettiğini bilmeden gittin
Ben kaybettiğimi bile bile sustum

Bu mektup senden bir şey istemiyor
Ne dönüşünü ne özrünü ne de yeni bir başlangıcı
Bu mektup sadece içimde birikmiş bir feryadın kâğıda dökülmüş hâli
Belki okursun bir gün belki de hiç ulaşmaz sana
Ama bil ki
Sen nefesim dediğin gün değil
Beni nefessiz bıraktığın gün bitti her şey

Kalbimle değil artık kelimelerle veda ediyorum sana
Ama yine de adını anınca gözlerim dolarsa
Unutma bu hâl
Sana değil bir zamanlar seni gerçekten seven halime

Elveda
Dizelerinde seni yaşatıp kalbinde seni gömen bir yorgun yürekten