Nefesim Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Gözlerimde sabahın ilk soluğu,
şafağın kirpiklerime fısıldadığı sır,
ellerimde gizli bir dua gibi titreyen tek gerçek,
zamanın büküldüğü en güzel anımsın…

Saçlarımda rüzgâr gibi esen adın,
bir bulut gölgesi gibi dokunuyor içime.
Dudağımda yarım kalmış bir beste gibi,
yorgun dudaklarım seni mırıldanıyor,
mecalsiz dilim özlem koyuyor adına…

Miski amber kokan düşlerimde,
sana varan yollar benden uzak, sana yakın.
Bir mevsim, bir iklim, bir ömür…
Ama hep senin adınla başlayan bir masal…

Sen, cennet çiçeğim,
sen, baharım,
sen, avuçlarımda titreyen dileğim,
benliğime mühürlü tek gerçeğim,
hiç sönmeyen gün ışığım…
Özlem kokan kelimelerimsin.

Sesin, içime işleyen bir yankı sanki,
göğsümde çarpan narin bir şafak yüreğin,
uçurumun kenarında açan bir gül varlığın,
rüzgârla kavrulan ahşap bir kapı,
sana gıcırdıyor ruhum…

Yokluğun, alnıma düşen sessiz bir ayaz,
bıçak sırtı gibi keskin gece.
Gölgesi düşmeyen kandiller gibi,
karanlıkta kayboluyor nefesim…

Sen, varlığınla anlam bulan yol,
benim tek doğru yönüm,
kâğıda damlayan hasretim,
yüreğimin mürekkebi,
göğe savrulan en güzel dileğim…

Gözlerimde çağlayan umut,
avuçlarımda nasipli bir dua,
sen benim solum,
yolum,
soluğum,
son durağım,
ilkbahara dönen sonbaharım…

Sen, her şeye anlam katanımsın.
Benimsin,
bendesin,
ben de hep var olacaksın.
Çünkü sen benim nefesimsin…
Nefesim.
18.03.2025 15:34