Nefes Almak (Yaşamak) Şiiri - Sultan Önder

Sabah uyanıp, güneşi görebiliyorsan,
Aldığın nefesin ciğerlerine inişini hissediyorsan,
Nefes aldığın için mutlu olabiliyorsan,
Ve buna şükredebiliyorsan,
Yaşıyorsun.
Bir dilim ekmeği paylaşabiliyorsan,
Karnını değil, gönlünü de doyurabiliyorsan,
Çevrendekilerin dertleriyle dertleniyorsan,
Sevinçleriyle sevinebiliyorsan,
Yaşıyorsun.
Büyüklerini sayıp, küçüklerini seviyorsan,
Kendini başkalarının yerine koyabiliyorsan,
Dinlemeyi, gerektiğinde susmayı biliyorsan,
Ağlamaktan ve gülmekten korkmuyorsan,
Yaşıyorsun.
Haksızlık etmekten korkuyorsan,
Bir adım gelene, iki adım gidebiliyorsan,
Bazen sağır, bazen kör olabiliyorsan,
Kötü söz söylemekten kaçıyorsan,
Yaşıyorsun.
Hayata iyi tarafından bakabiliyorsan,
Karşılıksız sevebiliyorsan,
Çevrendekilere güven verebiliyorsan,
Bu güveni kullanmıyorsan,
Yaşıyorsun.
Mutlu olmak için elinden geleni yapmıyorsan,
Mutluluğun kapını çalmasını bekliyorsan,
Paylaşmayı bilmiyor, kendin için yaşıyorsan,
Bütün dertlerin sende olduğuna inanıyorsan,
Yaşamıyorsun.
Sadece nefes alıyorsun,
Nefes almayı yaşamak,
Nefessiz kalmayı ölmek,
Sanıyorsun.