Nef ve ser Şiiri - Dilaver Zülfikar Demir

Hü Erenler el verin deme demime
Varalım hak eliyle ehlibeyte
Deyişlerim ulaşır elbet o pirime
Bir derde düştüm kendi kendimle

Mihrimi verdim canım dost elinde
Ervahım, enel hak dilinde
Gül atılır, kan çıkar nefsinde
Açılır kapılar kırklar serinde

Bir gün gelir el verir bu canada
Yolumuz yol olur pirler diyarında
Ceylan ile aslan aynı sofrada
Hak nur olur gönül deryamızda

Doğar mahım, ülger acele etmez
Kapının ardında o, ses gelmez
Kader canı hep teselli etmez
Bir Zülfikar ile de Hayber’in kaleleri bitmez